Komentarze do Słowa 

(2 Kor 9, 6-11)

Bracia:
Kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki, według tego, co jest napisane: «Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki».
Ten zaś, który daje siewcy ziarno do zasiewu i chleb do jedzenia, dostarczy również wam ziarna i rozmnoży je, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości. Wzbogaceni we wszystko, będziecie pełni wszelkiej prostoty, która składa przez nas dziękczynienie Bogu.

Kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera… 

Koryntianie do których był skierowany  list byli zasobni. 

Paradoks polega na tym, że to niekoniecznie ci, którzy są zasobni, w różnego rodzaju dobra, czy to materialne  czy duchowe, pragną się nimi dzielić. 

Bywa, że dzielą się Ci, którzy wcale nie są tak zasobni.

I co się dzieje? Pan Bóg wspiera ich zasobność. Amen. 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie;ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie?Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».

Będziesz miłował…

To nie jest takie oczywiste, że pomagamy innym ludziom. 

Akt miłosierdzia bezinteresownego, akt pomocy czy to materialnej czy duchowej, czy akt przebaczenia- jest wielkim wydarzeniem w życiu każdego człowieka. 

Amen. 

(Mt 5, 38-42)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».

Ja wam powiadam…

Bardzo interesujący  komentarz do dzisiejszej Ewangelii  ukazał się na stronie Centrum Formacji Duchowej Salwatorianie (od 10.40 minuty) warto posłuchać.

Jak różne i piękne komentarze można usłyszeć…

https://www.youtube.com/watch?v=hlQ8FtY7-38&list=PLOJAEaAmZzCEblE5RH_VwjWTDbeyHHwRf&index=9 

(J 17, 1-2. 9. 14-26)

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:
«Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.
(…)
I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.
(…).

…aby stanowili jedno…

Ktoś pięknie napisał: bliskość nie jest prawem ale darem, nie podlega nakazom.

Warto to usłyszeć. Amen.

(2 Kor 1, 18-22)

Bracia:
Bóg mi świadkiem, że w tym, co do was mówię, nie ma równocześnie «tak» i«nie». Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był «tak» i «nie», lecz dokonało się w Nim «tak». Albowiem ile tylko obietnic Bożych, wszystkie w Nim są «tak». Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze «Amen» Bogu na chwałę.
Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.

…nie ma równocześnie «tak» i «nie»…

Niewielu z ans może o sobie powiedzieć, tak jak św.Paweł, że w tym co mówi nie ma równocześnie «tak» i «nie».  

Bywa, że żyjemy w światłocieniu i uznajemy to za normę. 

A tak nie jest. 

Życie w Bogu, to życie w którym jest tylko tak, skierowane do Jego Osoby. 

I to jest piękne. Amen. 

(Dz 1, 12-14)

Gdy Jezus został wzięty do nieba, apostołowie wrócili do Jeruzalem z góry, zwanej Oliwną, która jest blisko Jeruzalem, w odległości drogi szabatowej.
Przybywszy tam, weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, i Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i z braćmi Jego.

…apostołowie wrócili do Jeruzalem z góry…

Bywa, że powrót do codzienności jest trudny. 

Ale warto jest mieć w sobie nadzieję, że dni piękne wrócą i już nie odejdą. 

Tak jak zapowiedział Chrystus. Amen.

(Dz 25, 13–21)

Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła:

«Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka – powiedział. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: „Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami”.

A kiedy tutaj przybyli, zasiadłem bez żadnej zwłoki, nazajutrz, w sądzie i kazałem przyprowadzić tego człowieka.
Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem.
Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje.

Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach.
Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego».

Oto słowo Boże.

...żyje.....

Festus, namiestnik rzymski, staje wobec tajemnicy, której nie rozumie – sporu o „jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje”. To zdanie, choć wypowiedziane z perspektywy urzędnika, oddaje istotę chrześcijaństwa: wiarę w Zmartwychwstanie.

Dla wielu to tylko historia, idea, może legenda. Ale dla Pawła – to prawda, dla której warto żyć i cierpieć. Jezus, który umarł, żyje naprawdę. Ta prawda wstrząsnęła światem, zmieniła bieg historii i wciąż przemienia ludzkie serca.

Czy moja wiara jest tylko religijną tradycją, czy żywym spotkaniem ze Zmartwychwstałym? Czy potrafię – jak Paweł – zaświadczyć, że On naprawdę żyje?

(J 17, 20-26)

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:

«Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.

I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.

…aby stanowili jedno…

Świat lubi podkreślać odrębność, niezależność.

A Jezus mówi o jedności. 

I to jest właściwa droga rozwoju człowieka. 

I jego przyszłość. Amen. 

(Dz 20, 28-38)

Paweł powiedział do starszych Kościoła efeskiego: «Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.

Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata w dzień i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski, władnemu zbudować i dać dziedzictwo z wszystkimi świętymi.

Uważajcie na samych siebie…

W natłoku spraw i zdarzeń, kiedy wydaje się, że czasu niestarcza już na nic- warto spojrzeć na siebie z miłością i troską. 

Czy jestem dobrym człowiekiem? Amen.