Komentarze do Słowa 

(Mt 18, 1-5. 10)

Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:
«Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje.
Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam:Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie».

Kto właściwie jest największy…

Dlaczego człowiek ciągle zdaje tego rodzaju pytania? 

To jakby próbował leczyć kompleks nabyty w związku z grzechem pierworodnym, kiedy zapomniał , że jest dzieckiem Boga. 

Amen.

(Łk 9, 57-62)

Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».
Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».
Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże».
Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».

Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć. Łk 9,58.

A czy teraz, czy  Chrystus ma gdzie głowę położyć?  

I nie chodzi oczywiście o budynki Kościoła, ponieważ, z całym szacunkiem, nie z ich powodu umarł na Krzyżu i Zmartwychwstał. 

Chodzi o naszą gotowość do przyjęcia Go z miłością, jak przyjaciela. Amen.  

Treść

(Łk 9, 51-56)

Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli:Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

…postanowił udać się do Jeruzalem…

Czy łatwo jest podejmować decyzje o których wiemy, że będą trudne do wykonania? 

Decyzje, które będą nas bardzo dużo kosztować i nie chodzi tylko o pieniądze? 

Czy jesteśmy gotowi do poświęceń? To wszystko świadczy o naszym człowieczeństwie. Amen.

(J 1, 47-51)

Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego, i powiedział o nim: «Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?»
Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem».
Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!»
Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to».
Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego».

Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu.

Któż z nas, nie chciałby usłyszeć Boga mówiącego tak o nas? 

Oto człowiek w którym nie ma podstępu.

Amen. 

(Łk 9, 18-22)

Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

 I dodał…

Na ile uczniowie rozumieli to co mówi i to co robi Jezus? 

My jesteśmy „mądrzejsi” od dwa tysiące lat medytacji nad Słowem Jezusa, 

Łatwiej nam słuchać, a i tak błądzimy. 

Panie, daj nam łaskę usłyszenia Słowa. Amen.

(Łk 9, 7-9)

Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał.
A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.

… był zaniepokojony…

Dzisiejsze Słowo, to historia ludzkiego sumienia. Herod pomimo tego, że próbuje zagłuszyć sumienie, ono odzywa się i przypomina, to co zrobił. Czy można zagłuszyć zupełnie sumienie? To część Boga w nas, której nie da się zabić. Amen. 

(Łk 9, 1-6)

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!»
Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Jezus zwołał…tych, których sam chciał  (Mk 3,13). Kolejny etap w życiu uczniów. Po powołaniu do bycia apostołem, zostają powołani do wyjścia do ludzi, z tym, co usłyszeli od Jezusa.

Czy można nigdy nie wyjść do ludzi, z tym co się otrzymało od Boga? Owszem można, tylko czy to jest zgodne z Jego myślą? Amen.

(Łk 8, 19-21)

(Łk 8,16-18)

Jezus powiedział do tłumów: „Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma”.

Uważajcie więc...
 
Jeśli miłość, nadzieja i wiara nie są przez nas  pomnażane na rzecz innych,  to w chwili ostatecznej- nic z nich nie zostanie.
Okaże się  wtedy, że mieliśmy tylko  złudzenie, iż  kochaliśmy, wierzyliśmy, żyliśmy nadzieją.

Amen.

 (Łk 8, 1-3)

Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

…Usługiwały…

Jak przyjmować pomoc i wsparcie innych ludzi, aby nigdy nie poczuli się wykorzystywani? 

Jedyną prawdziwą odpowiedzią, na otrzymane dary,  może być miłość prawdziwa, bez obłudy i oszustwa.

Amen.