Komentarze do Słowa 

(Łk 6, 12-19)
Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga.
Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i brata jego, Andrzeja, Jakuba, Jana, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Szymona z przydomkiem Gorliwy, Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.
A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

KOMENTARZ:

…wybrał…
W Ewangeliach jest opis powołania tylko części z uczniów. O pozostałych nie wiemy skąd przyszli, dlaczego dołączyli do Jezusa. Ani jak to się odbyło.
Natomiast to co wiemy, to fakt, że byli to bardzo różni ludzie i bardzo różne mieli oczekiwania. Spory, a nawet kłótnie o pierwszeństwo nie były niczym nadzwyczajnym. Ostatecznie zdradzili.
Dlaczego wobec tego Jezus wybrał takich ludzi jako najbliższych współpracowników? Doskonale wiedział kim są. Wiedział co zrobi Judasz. Czy na świecie nie było „lepszych” ludzi ?
Jezus mówi: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników» Łk 5, 31-32.
Słowa Jezusa zawsze są zgodne z tym Kim jest i tym co robi. Dlatego dokonał takiego wyboru najbliższych współpracowników.
Ostatecznie każdy z nich, z wyjątkiem syna zatracenia, stał się prawdziwie godnym uczniem Jezusa, który poniósł Dobrą Nowinę. Amen.
B.P.

(Łk 6, 6-11)
W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go.
On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął.
Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?»
I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa.
Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.

KOMENTARZ:

…czynić coś dobrego…
Zawsze jest czas na czynienie dobra.
Nie można stawiać warunków, które ograniczają jego czynienie.
Faryzeusze tego nie rozumieli, albo nie chcieli zrozumieć, zasłaniając się prawem.
Tak więc kiedy Twój brat przyjdzie do Ciebie z wyciągniętą ręką- to się nie wahaj.
Amen.
B.P.

(Mt 1, 1-16. 18-23 - dłuższa)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.
Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.
Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.

KOMENTARZ:

…aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka…
Wszystko co się dzieje, nie dzieje się dlatego, że to wypowiedział Prorok i tak musi być.
Wszystko co się dzieje, dzieje się dlatego, że tak powiedział Bóg w Słowie, które wypowiedział Prorok.
To pokazuje jak ważna, wręcz niezastąpiona, jest rola proroków.
Ludzi Boga, którzy powtarzają Jego Słowo.
Prorocy naszych czasów, prorocy w naszym życiu. Oni są i powtarzają Słowa Boga.
Z miłością do człowieka. Amen.
B.P.

Łk 5, 1-11
Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.
Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.
Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona.
A Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

KOMENTARZ:

…tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego…
Chrystus daje pragnienie Słowa. I staje się Ono nieodzowną częścią życia. Rozmyślania nad Jego treścią są radością i dopełnieniem człowieka. Słowo jest wodą żywą, dającą życie wieczne.
O tym Jezus powiedział Samarytance podczas spotkania przy studni.
Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.( J 4, 14).
Módlmy się o łaskę pragnienia Słowa.
Amen.
B.P.

Łk 4, 38-44
Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona.
I prosili Go za nią.
On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im.
O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.
Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem.
Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich.
Lecz On rzekł do nich: «Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany».
I głosił słowo w synagogach Judei.

KOMENTARZ:

…po to zostałem posłany
W działalności Jezusa piękne jest to, że On zawsze działa w pewnym kontekście wydarzeń, które są wokół.
Chrystus nie zamyka się w jednym działaniu.
Bywa wszędzie, gdzie jest potrzebny.
W synagodze, w domu Piotra, potem wychodzi do innych… Nie ustaje w działaniu.
Mówi Jezus o sobie: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć» (Łk 9,58).
I to również jest kontekst działalności Jezusa, rezygnacja ze wszystkiego, co ważne dla człowieka.
Jednak bycie posłanym jest pierwsze, dzięki łasce posłania można znosić największe trudy.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 31-37)
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy.
A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.
Wprawiło to wszystkich w zdumienie, i mówili między sobą: «Cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą».
I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

KOMENTARZ:

…Słowo Jego było pełne mocy…
Co to znaczy, że Słowo Boga jest pełne mocy?
Warto jest spojrzeć w tym kontekście na księgę Jonasza.
Prorok Jonasz jest znany z tego, że… nie zgadzał się z Bogiem. Jako jedyny prorok opisany w Starym Testamencie, na wezwanie Boga uciekł. Mało tego, On nie chciał, aby doszło do nawrócenia mieszkańców Niniwy. Uważał, że powinni być ukarani za krzywdę jaką wyrządzili Izraelowi.
Jonasz głosił Słowo Boga – można rzec- wbrew sobie.
Ale Słowo Boga okazało moc.
I nawrócili się mieszkańcy Niniwy, nawrócił się władca Niniwy.
Słowo Boga ma moc przekraczającą nasze myślenie, przekraczającą nasze pomysły i sposób postrzegania ludzi i świata.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 16-30)
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

KOMENTARZ:

…dziwili się…
Ze zdziwienia może wyjść coś dobrego, może również wyjść coś niedobrego. Jedno zdziwienie jest łaską, inne zaś nie nigdy nią nie będzie.
Co wydarzyło się w Nazarecie?
Jezus przyszedł do miejsca, gdzie się wychował, gdzie dorastał i mieszkał przez wiele lat.
Ludzie,którzy Go słuchali byli zdziwieni tym zdziwieniem, które nie prowadzi do dobrego. Ich zdziwienie miało zabarwienie zazdrości, a nawet zawiści.
Poszli daleko w swoim zaślepieniu. Próbowali zabić Jezusa, który wśród nich wyrastał, był „swoim”. Chcieli pokazać, że nie mają z Nim nic wspólnego.
Bóg był dla nich łaskawy i nie udało im się przelać krwi Jezusa.
Powinniśmy uważać na zdziwienia i ostrożnie się z nimi obchodzić, ponieważ Pan Bóg bardzo często przez nie działa w życiu człowieka.
I to jest piękne. Amen.
B.P.

(Mt 25, 1-13)
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść:
«Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”.
Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam!” Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”.
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny».

KOMENTARZ:

…nie znam was…
Chrystus przychodzi ze Słowem wezwania do nawrócenia nieustannie. Można rzec, że stoi na ulicach naszych miejscowości i ciągle prosi o zmianę sposobu myślenia. Paradoks jest taki, że dla wielu ludzi to nawoływanie jest na tyle nieważne, że nie potrafią usłyszeć Boga.
To jest powód zamkniętych uszu – uznają Słowa Boga za nieważne. Lekceważą nawrócenie.
I Chrystus w nadzwyczajnej pokorze -pozwala na to.
Jednak, co będzie kiedy Chrystus przyjdzie?
Słowa są przejmujące: nie znam was.
Chrystus nie chce znać obojętności, którą potrafimy wyhodować w sercu, obojętności na Niego.
Jednak dla każdego jest nadzieja, bo wszyscy czekamy na Pana Młodego.
Zawsze można pójść po oliwę, zamiast spać.
Amen.
B.P.

(Mt 24, 42-51)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.
Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».

KOMENTARZ:

…i wy bądźcie gotowi…
Czy mogę to o sobie powiedzieć?
Czy mogę w głębi serca powiedzieć, że jakoś życie ogarniam, że nie mam się czego wstydzić, kocham Boga i ludzi?
Czy mogę to o sobie powiedzieć?
Chrystus głosił i głosi w Słowie kerygmat:
Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! Mk 1,15
Każdy z nas ma szansę. Amen.
B.P.

Mt 23, 27-32
Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!»

KOMENTARZ:

…z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi…
Niestety bywa, że ludzie mający Boga na ustach, ludzie z którzy z zewnątrz wydają się sprawiedliwi, okazują się być kimś zupełnie innym niż wizerunek, który sobie wypracowali.
To może dotyczyć każdego.
Jezus mówi: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! (Mt 10,16).
I tak naprawdę Jezus mówi to w kontekście nie obcych nam ludzi, ale tzw. swoich.
Jednak, nawet w najtrudniejszych sytuacjach, trzeba pamiętać, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i to owca ma szansę na życie a nie wilki, pomiędzy które wejdzie.
Amen.
B.P.