Komentarze do Słowa 

(Mt 9, 9-13)
Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»
On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

KOMENTARZ:

… starajcie się zrozumieć…
Powołanie Mateusza jest bardzo poruszające ze względu na szybkość z jaką nastąpiło, biorąc pod uwagę kontekst jego życia.
Mateusz, można rzec, że może z racji zajęcia jakie wykonywał, jest najbardziej podobny do człowieka współczesnego. Celnik, komora celna, pieniądze. Zapewne mało było w tym świecie Boga i miłości do bliźniego.
A Mateusz wstał i wyszedł, aby podążyć za Jezusem.
Najistotniejsze jest wezwanie Jezusa, jednak bardzo ważna jest również postawa Mateusza.
Być może w jego życiu kluczowe było pytanie ofiara czy miłosierdzie?
Co jest ważniejsze?
Starajmy się zrozumieć. Amen.
B.P.

(1 Tm 3, 14-16)
Najdroższy:
Piszę ci to wszystko, spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. Gdybym zaś się opóźniał, piszę, byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale.

KOMENTARZ:

…piszę, byś wiedział…
Święty Paweł był nadzwyczajny w swojej gorliwości głoszenia Słowa, w gorliwości wzywania do nawrócenia. Najpierw Żydów, a potem, kiedy nie został przyjęty, wzywał pogan do nawrócenia.
O świętym Pawle można powiedzieć, że głoszenie Słowa stało się sensem Jego życia.
Dlaczego?
Święty Paweł na pewnym etapie swojego życia zrozumiał, pojął, dowiedział się, jak istotne, wręcz kluczowe jest Słowo Jezusa.
To zmieniło całe jego postrzeganie świata.
Przeżył ogromny wstrząs, bo okazało się, że to czemu do tej pory poświęcał życie, nie jest ważne, a nawet więcej, jest niezgodne z wolą Boga.
Święty Paweł „dowiedział się ”. Ale tej wiedzy nigdy nie zachował dla siebie.
Dziś rozważamy treść jego listów, które porażają swoją głębią miłości do Chrystusa. Gorliwością w ewangelizacji.
Dlatego też zaznacza w liście do Tymoteusza piszę, byś wiedział…
Wiedzieć. Od tego zaczyna się zmiana serca. Amen.
B.P.

(Łk 7, 11-17)
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a podążali z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy przybliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta.
Na jej widok Pan zlitował się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz». Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, przystanęli – i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!» A zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.
Wszystkich zaś ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg nawiedził lud swój». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.

KOMENTARZ:

Na jej widok Pan zlitował się
Zobaczył…ulitował się…
Tak postępuje Bóg.
A my?
Czy kiedy widzimy człowieka w rozpaczy potrafimy się litować?
Czy w ogóle widzimy drugiego człowieka?
Czy w ogóle potrafimy się litować?
Ktoś powie, a czym jest widzieć? A czym jest litować się?
Właśnie od tego trzeba zacząć. Co znaczą dla mnie te Słowa?
Nikt nie potrafi być bliżej naszego bólu niż Chrystus. Amen.
B.P.

Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».
Lecz On im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi

KOMENTARZ:

…chodzili co roku…
Człowiek ma w życiu miejsca do których pragnie wracać. Miejsca ważne dla serca.
Rodzina Jezusa też miała takie miejsce, taki czas. Był to dla Nich czas wielkiego święta.
Czas przeznaczony Bogu.
Warto mieć w swoim życiu miejsca i czas przeznaczony Bogu. Taki czas nigdy nie jest czasem straconym, to czas zawsze zyskany.
Pięknie o dzisiejszym Słowie powiedział ks. Krzysztof Wons SDS z Centrum Formacji Duchowej w Krakowie.
Warto znaleźć czas i miejsce na wysłuchanie tego komentarza.
https://www.cfd.sds.pl/aktualnosc/1452,snj-swieto-sw-stanislawa-kostki-zakonnika-patrona-polski-1115
B.P.

(J 19, 25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

KOMENTARZ:

Obok krzyża …stały…
Ktoś powiedział, że stojąc wobec krzyża nie można być samotnym. Potrzeba ludzkiego wsparcia.
I chodzi tu o krzyż który sami niesiemy, jaki i krzyż którzy niosą inni.
Potrzeba ludzkiego wsparcia. To prawda.
Jednak Tym, który prawdziwie i do końca potrafi nas wspierać w takich sytuacjach jest Chrystus.
Tylko On potrafi wziąć na Siebie nasz krzyż i ponieść go dalej. Tak jak to zrobił z własnym Krzyżem.
Człowiek choćby najbardziej chciał- nie może tego zrobić.
I tu objawia się wielkość Boga. Amen.
B.P.

J 3, 13-17
Jezus powiedział do Nikodema:
«Nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony».

KOMENTARZ:

…wywyższono Syna Człowieczego…
Wywyższenie na ogół kojarzy się z podkreślaniem zasług, z zajęciem głównego miejsca, z oklaskami i gratulacjami.
Bóg inaczej widzi wywyższenie.
To Krzyż.
…wywyższono Syna Człowieczego … na Krzyżu.
Bóg nadał Krzyżowi całkiem inne znaczenie. To już nie jest znak cierpienia, znak udręki i śmierci.
To znak miłości i życia.
Panie daj nam siłę to pojmować, abyśmy mieli życie wieczne. Amen.
B.P.

(Łk 6, 20-26)
Jezus podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».

KOMENTARZ:

Błogosławieni jesteście…
Czy są piękniejsze Słowa, które można usłyszeć, niż: błogosławiony jesteś… szczęśliwy jesteś bo masz Boga, który staje w obronie pokrzywdzonego, odrzuconego, cierpiącego i poniżonego.
Bóg staje w naszej obronie. I nie jest to tylko słowo człowieka, tylko Słowo Boga.
To pewnik, choć świat robi wszystko, byśmy nie zobaczyli działania Boga.
Ale w ostatecznym rozrachunku to nie ma znaczenia.
Chrystus zwyciężył wszystko. Amen.
B.P.

(Łk 6, 12-19)
Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga.
Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i brata jego, Andrzeja, Jakuba, Jana, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Szymona z przydomkiem Gorliwy, Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.
A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

KOMENTARZ:

…wybrał…
W Ewangeliach jest opis powołania tylko części z uczniów. O pozostałych nie wiemy skąd przyszli, dlaczego dołączyli do Jezusa. Ani jak to się odbyło.
Natomiast to co wiemy, to fakt, że byli to bardzo różni ludzie i bardzo różne mieli oczekiwania. Spory, a nawet kłótnie o pierwszeństwo nie były niczym nadzwyczajnym. Ostatecznie zdradzili.
Dlaczego wobec tego Jezus wybrał takich ludzi jako najbliższych współpracowników? Doskonale wiedział kim są. Wiedział co zrobi Judasz. Czy na świecie nie było „lepszych” ludzi ?
Jezus mówi: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników» Łk 5, 31-32.
Słowa Jezusa zawsze są zgodne z tym Kim jest i tym co robi. Dlatego dokonał takiego wyboru najbliższych współpracowników.
Ostatecznie każdy z nich, z wyjątkiem syna zatracenia, stał się prawdziwie godnym uczniem Jezusa, który poniósł Dobrą Nowinę. Amen.
B.P.

(Łk 6, 6-11)
W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go.
On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął.
Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?»
I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa.
Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.

KOMENTARZ:

…czynić coś dobrego…
Zawsze jest czas na czynienie dobra.
Nie można stawiać warunków, które ograniczają jego czynienie.
Faryzeusze tego nie rozumieli, albo nie chcieli zrozumieć, zasłaniając się prawem.
Tak więc kiedy Twój brat przyjdzie do Ciebie z wyciągniętą ręką- to się nie wahaj.
Amen.
B.P.

(Mt 1, 1-16. 18-23 - dłuższa)
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Esroma; Esrom ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.
Dawid był ojcem Salomona, a matką była dawna żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.
Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.

KOMENTARZ:

…aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka…
Wszystko co się dzieje, nie dzieje się dlatego, że to wypowiedział Prorok i tak musi być.
Wszystko co się dzieje, dzieje się dlatego, że tak powiedział Bóg w Słowie, które wypowiedział Prorok.
To pokazuje jak ważna, wręcz niezastąpiona, jest rola proroków.
Ludzi Boga, którzy powtarzają Jego Słowo.
Prorocy naszych czasów, prorocy w naszym życiu. Oni są i powtarzają Słowa Boga.
Z miłością do człowieka. Amen.
B.P.