Komentarze do Słowa 

(Łk 4, 31-37)
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy.
A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.
Wprawiło to wszystkich w zdumienie, i mówili między sobą: «Cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą».
I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

KOMENTARZ:

…Słowo Jego było pełne mocy…
Co to znaczy, że Słowo Boga jest pełne mocy?
Warto jest spojrzeć w tym kontekście na księgę Jonasza.
Prorok Jonasz jest znany z tego, że… nie zgadzał się z Bogiem. Jako jedyny prorok opisany w Starym Testamencie, na wezwanie Boga uciekł. Mało tego, On nie chciał, aby doszło do nawrócenia mieszkańców Niniwy. Uważał, że powinni być ukarani za krzywdę jaką wyrządzili Izraelowi.
Jonasz głosił Słowo Boga – można rzec- wbrew sobie.
Ale Słowo Boga okazało moc.
I nawrócili się mieszkańcy Niniwy, nawrócił się władca Niniwy.
Słowo Boga ma moc przekraczającą nasze myślenie, przekraczającą nasze pomysły i sposób postrzegania ludzi i świata.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 16-30)
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

KOMENTARZ:

…dziwili się…
Ze zdziwienia może wyjść coś dobrego, może również wyjść coś niedobrego. Jedno zdziwienie jest łaską, inne zaś nie nigdy nią nie będzie.
Co wydarzyło się w Nazarecie?
Jezus przyszedł do miejsca, gdzie się wychował, gdzie dorastał i mieszkał przez wiele lat.
Ludzie,którzy Go słuchali byli zdziwieni tym zdziwieniem, które nie prowadzi do dobrego. Ich zdziwienie miało zabarwienie zazdrości, a nawet zawiści.
Poszli daleko w swoim zaślepieniu. Próbowali zabić Jezusa, który wśród nich wyrastał, był „swoim”. Chcieli pokazać, że nie mają z Nim nic wspólnego.
Bóg był dla nich łaskawy i nie udało im się przelać krwi Jezusa.
Powinniśmy uważać na zdziwienia i ostrożnie się z nimi obchodzić, ponieważ Pan Bóg bardzo często przez nie działa w życiu człowieka.
I to jest piękne. Amen.
B.P.

(Mt 25, 1-13)
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść:
«Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”.
Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam!” Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”.
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny».

KOMENTARZ:

…nie znam was…
Chrystus przychodzi ze Słowem wezwania do nawrócenia nieustannie. Można rzec, że stoi na ulicach naszych miejscowości i ciągle prosi o zmianę sposobu myślenia. Paradoks jest taki, że dla wielu ludzi to nawoływanie jest na tyle nieważne, że nie potrafią usłyszeć Boga.
To jest powód zamkniętych uszu – uznają Słowa Boga za nieważne. Lekceważą nawrócenie.
I Chrystus w nadzwyczajnej pokorze -pozwala na to.
Jednak, co będzie kiedy Chrystus przyjdzie?
Słowa są przejmujące: nie znam was.
Chrystus nie chce znać obojętności, którą potrafimy wyhodować w sercu, obojętności na Niego.
Jednak dla każdego jest nadzieja, bo wszyscy czekamy na Pana Młodego.
Zawsze można pójść po oliwę, zamiast spać.
Amen.
B.P.

(Mt 24, 42-51)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Czuwajcie, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
Któż jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby we właściwej porze rozdał jej żywność? Szczęśliwy ów sługa, którego pan, gdy wróci, zastanie przy tej czynności. Zaprawdę, powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem.
Lecz jeśli taki zły sługa powie sobie w duszy: „Mój pan się ociąga z powrotem”, i zacznie bić swoje współsługi, i będzie jadł i pił z pijakami, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Każe surowo go ukarać i wyznaczy mu miejsce z obłudnikami. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».

KOMENTARZ:

…i wy bądźcie gotowi…
Czy mogę to o sobie powiedzieć?
Czy mogę w głębi serca powiedzieć, że jakoś życie ogarniam, że nie mam się czego wstydzić, kocham Boga i ludzi?
Czy mogę to o sobie powiedzieć?
Chrystus głosił i głosi w Słowie kerygmat:
Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! Mk 1,15
Każdy z nas ma szansę. Amen.
B.P.

Mt 23, 27-32
Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!»

KOMENTARZ:

…z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi…
Niestety bywa, że ludzie mający Boga na ustach, ludzie z którzy z zewnątrz wydają się sprawiedliwi, okazują się być kimś zupełnie innym niż wizerunek, który sobie wypracowali.
To może dotyczyć każdego.
Jezus mówi: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! (Mt 10,16).
I tak naprawdę Jezus mówi to w kontekście nie obcych nam ludzi, ale tzw. swoich.
Jednak, nawet w najtrudniejszych sytuacjach, trzeba pamiętać, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i to owca ma szansę na życie a nie wilki, pomiędzy które wejdzie.
Amen.
B.P.

(Mk 6, 17-29)
Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu z powodu Herodiady, żony brata swego, Filipa, którą wziął za żonę. Jan bowiem napominał Heroda: «Nie wolno ci mieć żony twego brata». A Herodiada zawzięła się na niego i chciała go zgładzić, lecz nie mogła. Herod bowiem czuł lęk przed Janem, widząc, że jest mężem prawym i świętym, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a jednak chętnie go słuchał.
Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobistościom w Galilei. Gdy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczyny: «Proś mnie, o co chcesz, a dam ci». Nawet jej przysiągł: «Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa». Ona wyszła i zapytała swą matkę: «O co mam prosić?» Ta odpowiedziała: «O głowę Jana Chrzciciela». Natychmiast podeszła z pośpiechem do króla i poprosiła: «Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela». A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i na biesiadników nie chciał jej odmówić. Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczynie, a dziewczyna dała swej matce.
Uczniowie Jana, dowiedziawszy się o tym, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je w grobie.

KOMENTARZ:

Herod … wyprawił ucztę swym dostojnikom…
Uczta u Heroda. Zaprosił na nią znamienitych wybranych gości.
Zapewne wielu chciało być na tej uczcie, aby wkradać się w łaski króla.
W tym samym pałacu, w lochach był uwięziony Jan. Cierpiał ponieważ wypowiedział prawdę o życiu króla.
On na pewno nie chciał być uczestnikiem uczty, na której chciało być tak wielu.
Dwóch ludzi, ten sam czas i miejsce.
My wiemy, że to Jan był tym, który był ważny, zaś Herodowi wydawało się, ze jest ważny.
W naszym codziennym życiu warto patrzeć głębiej na rzeczywistość, która nas otacza.
Byśmy nie pragnęli uczestniczyć w ucztach Herodów.
Amen.
B.P.

Mt 23, 13-22
Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo przemierzacie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami.
Biada wam, przewodnicy ślepi, którzy mówicie: „Kto by przysiągł na przybytek, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na złoto przybytku, ten jest związany przysięgą”.
Głupi i ślepi! Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek, który uświęca złoto? Dalej: „Kto by przysiągł na ołtarz, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na ofiarę, która jest na nim, ten jest związany przysięgą”. Ślepcy! Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę?
Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim leży. A kto przysięga na przybytek, przysięga na niego i na Tego, który w nim mieszka. A kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boży i na Tego, który na nim zasiada».

KOMENTARZ: 

Jezus przemówił…
Ta szczególna mowa Jezusa, pełna bólu, pełna nadziei, że może posłuchają, została skierowana do faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Jednak, trzeba mieć w sobie świadomość, że zarzuty jakie stawia Jezus mogą dotyczyć każdego z nas. Paradoks polega tylko na tym, że właśnie faryzeusze i uczeni w Piśmie z większą łatwością mogą ulegać grzechom, które wymienia Jezus.
Gdyby spojrzeć na nauczanie Jezusa, to daje się zauważyć, jak wielokrotnie i z uporem zwraca się do faryzeuszy i uczonych w Piśmie ze słowami upomnienia i wezwania do nawrócenia. Zwraca się do swoich, do domowników Boga, aby się opamiętali.
Nie ustaje.
Ostatnia katecheza to Krzyż.
Czy słyszą? Czy chcą usłyszeć?
Trzeba uważać w życiu, aby nie przyjąć postawy „wszystko wiedzenia”.
Stąd tylko krok do postawy w której można uznać, że wie się lepiej niż Chrystus, co jest dobre. Faryzeusze i uczeni w Piśmie byli właśnie na tym etapie myślenia.
Ale dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Amen.
B.P.

Mt 22, 34-40
Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»
On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

KOMENTARZ:

… na próbę …
Faryzeusze bardzo ucieszyli się, kiedy Jezus swoją argumentacją, zamknął usta saduceuszom.
Jednak czy to ich czegoś nauczyło?
Czy wyciągnęli wnioski z nauki jakiej Jezus udzielił saduceuszom?
Nie zrobili tego, a nawet wystawili Jezusa na próbę, aby osiągnąć swoje cele i do nich Go wykorzystać.
Dotykamy tutaj drugiego z dziesięciu przykazań. Już drugiego z dziesięciu przykazań.
Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
Nie wystawiajmy Pana na próbę.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.(Mt 5,8).
Amen.
B.P.

(J 1, 45-51)
Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu».
Rzekł do niego Natanael: «Czy może być co dobrego z Nazaretu?»
Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz».
Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego, i powiedział o nim: «Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?»
Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem».
Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela! Zobaczysz jeszcze więcej niż to».
Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego».

KOMENTARZE:

Oto prawdziwy…
Powołanie jest zawsze wydarzeniem. To nie jest jak kupno butów, obiad niedzielny czy wyjazd za granicę.
Powołanie dotyka serca, jeśli nie dotyka serca, nie jest powołaniem.
Dziś pięknie Jezus powiedział o Natanaelu… Oto prawdziwy…
Można powiedzieć… oto prawdziwe powołanie.
I takim będzie.
Bądźmy prawdziwi w tym co robimy.
Amen.
B.P.

(Mt 20, 1-16)
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy.
Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił.
Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?” Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”.
A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze.
Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi».

KOMENTARZ:

… co będzie słuszne…
W każdym z nas jest poczucie sprawiedliwości, na ogół rozumiane tak, że każdy powinien dostać to, co mu się słusznie należy.
A więc co jest słuszne?
Odpowiedź na to pytanie dla człowieka jest szalenia trudna. Spór o to co jest słuszne może wywoływać poważne napięcia, a nawet wojny.
W naszym szukaniu słuszności warto jest zatrzymać się nad Słowem z dzisiejszego dnia.
Warto jest spojrzeć jak słuszność pojmuje Chrystus. To nie jest prosty ruch matematyczny.
Jezus słuszność pojmuje jako miłosierdzie. Nieskończone miłosierdzie Boga, które może się objawić w każdej chwili naszego życia, jeśli tylko zapragniemy go.
Amen.
B.P.