Komentarze do Słowa 

(Łk 9, 51-56)
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

KOMENTARZ: 

…zmierzał do Jeruzalem…
Gdyby spojrzeć na ziemskie życie Jezusa, to mamy długi okres życia ukrytego, w którym dojrzewał jako człowiek i dojrzewał jako Ten, który jest Mesjaszem.
Po rozpoczęciu działalności publicznej, około trzech lat spędził chodząc od drzwi do drzwi, od serca do serca i prosząc o nawrócenie. Był przyjmowany i odrzucany, kochany i nienawidzony, ludzie przychodzili i odchodzili.
Jakie wydarzenie, może myśl sprawiły, że w pewnym momencie uznał, że właśnie czas się wypełnił, aby ruszyć w ostateczną drogę do Jerozolimy?
W życiu człowieka bywają chwile kiedy wie, że już nic więcej istotnego nie osiągnie, jeśli nie podejmie decyzji ostatecznej, decyzji dramatycznej, ale jedynej właściwej.
I zgodnej z wolą Boga.
Wtedy nastąpi kolejny etap, ale już życia prawdziwego.
Amen.
B.P.

(Mt 18, 1-5. 10)
Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:
«Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje.
Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie».

KOMENTARZ:

Kto się więc uniży…
Myśl Boga. Przez uniżenie osiąga się życie wieczne.
I nie jest to postawa fizyczna, postawa w której uniżenie jest tylko naszym słowem bez pokrycia.
Chrystus mówi o prawdziwym uniżeniu.
Mówi o uniżeniu serca, a to oznacza sposób myślenia i podejmowania decyzji.
Oznacza pokorę wypływającą z miłości, wypływająca z myślenia, że jestem stworzeniem Boga i Jemu oddaję cześć.
Chrystus swoim życiem ziemskim, jako człowiek, ukazał nam czym jest prawdziwa pokora.
Wypełnianiem rzeczywistym woli Boga.
Warto zastanowić się nad znaczeniem tego słowa: pokora, pokora, pokora…
Amen.
B.P.

(J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego, i powiedział o nim: «Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?»
Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem».
Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!»
Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to».
Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego».

KOMENTARZ:

Czy dlatego wierzysz…?
Warto sobie co jakiś czas zadać pytanie: dlaczego wierzę?
Nie na zasadzie „sprawdzam”, tylko po prostu zajrzeć do serca, odsłonić to miejsce w którym mieszka Bóg i uśmiechnąć się do Niego.
Wiara to relacja, zaprawdę zaprawdę, jak powiada Jezus, warto o nią dbać.
Aby nie żałować, że coś nas w życiu ominęło. Coś najważniejszego. Coś kluczowego.
Amen.
B.P.

(Łk 9, 7-9)
Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał.
A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.

KOMENTARZ:

…starał się…
Dzisiejsze Słowo dotyka stanu człowieka po grzechu.
Herod przyznaje się do zabicia Jana, odczuwa niepokój, jednak nie z powodu morderstwa, tylko z powodu tego, że nie wie kim jest Jezus.
Stara się Go zobaczyć. Tylko po co? Może po to, aby wykluczyć powstanie Jana z martwych? Może po to, aby zaspokoić zwykłą ciekawość?
Człowiek po grzechu, to życie w stanie chaosu, podszyte niepokojem.
Prawda jest taka, że tylko Chrystus może ukoić serce człowieka, ale takie serce, które pragnie się prawdziwie nawrócić.
Amen.
B.P.

(Łk 9, 1-6)
Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!»
Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

KOMENTARZ:

… nie przyjęli…
Podczas ziemskiego życia Jezus wielokrotnie doświadczył odrzucenia. Mniejszego, większego aż do Krzyża.
Jednak z perspektywy czasu- czy to odrzucanie miało znaczenie? Czy na nim mamy się skupiać?
Krzyż, jako narzędzie mordu, jako świadectwo odrzucenia, stał się symbolem zwycięstwa dobra nad złem.
Krzyż stał się znakiem życia i tak na Niego patrzymy.
I to jest nadzwyczajne.
Takie rzeczy potrafi tylko Bóg.
Z najgorszego zła wyprowadzić dobro.
Amen.
B.P.

Krzyż, jako narzędzie mordu, jako świadectwo odrzucenia, stał się symbolem zwycięstwa dobra nad złem.
Krzyż stał się znakiem życia i tak na Niego patrzymy . Nadzwyczajne.
Takie rzeczy potrafi tylko Bóg.
Z najgorszego zła wyprowadzić dobro.
Amen.
B.P.

(Łk 8, 19-21)
Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu.
Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą».
Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je.

KOMENTARZ:

…słuchają Słowa…
Błogosławieni, którzy słuchają Słowa Bożego.
Jeżeli chce się poznawać drogi i serce Boga, to trzeba sięgać po Jego Słowo.
Amen.
B.P.

(Łk 8, 16-18)
Jezus powiedział do tłumów:
«Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz umieszcza na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło.
Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą nawet to, co mu się wydaje, że ma».

KOMENTARZ:

…widzieli światło ci, którzy wchodzą…
Słowo Boga jest jak pochodnia, dlatego ci, którzy głęboko w sercu rozważają Słowo, żyją Słowem, widzą Jego Światło. Żyją tym Światłem i Jego mocą.
Świecą też Jego odbitym blaskiem.
Bywa, że można zobaczyć to Światło w niektórych ludziach
I to jest wielkie przeżycie.
Warto temu Światłu poświęcić życie.
Amen.
B.P.

(Łk 8, 1-3)
Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

KOMENTARZ:

…udzielając…
Można rzec, że dzisiejsze Słowo, obok wielu innych pięknych treści, mówi o empatii. Mówi o zdolności człowieka do wczuwania się w uczucia i stany innych ludzi i odpowiadania na nie. Mówi też o wdzięczności.
Gdyby w tym kontekście spojrzeć na Jezusa, to całego Jego ziemskie życie, a w szczególności śmierć, są totalnym dowodem tego, jak Bóg potrafi być empatyczny. Jak bardzo współodczuwa to co my czujemy. Chrystus udzielił nam wszystkiego z tego, co miał, jak nikt inny.
Tak potrafi tylko Bóg.
Czasami warto zatrzymać się i zastanowić nad własną empatią. I cieszyć się z każdego własnego odruchu miłosierdzia i współczucia. To znaczy, że serce żyje.
Amen.
B.P.

(Mt 9, 9-13)
Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»
On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

KOMENTARZ:

… starajcie się zrozumieć…
Powołanie Mateusza jest bardzo poruszające ze względu na szybkość z jaką nastąpiło, biorąc pod uwagę kontekst jego życia.
Mateusz, można rzec, że może z racji zajęcia jakie wykonywał, jest najbardziej podobny do człowieka współczesnego. Celnik, komora celna, pieniądze. Zapewne mało było w tym świecie Boga i miłości do bliźniego.
A Mateusz wstał i wyszedł, aby podążyć za Jezusem.
Najistotniejsze jest wezwanie Jezusa, jednak bardzo ważna jest również postawa Mateusza.
Być może w jego życiu kluczowe było pytanie ofiara czy miłosierdzie?
Co jest ważniejsze?
Starajmy się zrozumieć. Amen.
B.P.

(1 Tm 3, 14-16)
Najdroższy:
Piszę ci to wszystko, spodziewając się przybyć do ciebie możliwie szybko. Gdybym zaś się opóźniał, piszę, byś wiedział, jak należy postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.
A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale.

KOMENTARZ:

…piszę, byś wiedział…
Święty Paweł był nadzwyczajny w swojej gorliwości głoszenia Słowa, w gorliwości wzywania do nawrócenia. Najpierw Żydów, a potem, kiedy nie został przyjęty, wzywał pogan do nawrócenia.
O świętym Pawle można powiedzieć, że głoszenie Słowa stało się sensem Jego życia.
Dlaczego?
Święty Paweł na pewnym etapie swojego życia zrozumiał, pojął, dowiedział się, jak istotne, wręcz kluczowe jest Słowo Jezusa.
To zmieniło całe jego postrzeganie świata.
Przeżył ogromny wstrząs, bo okazało się, że to czemu do tej pory poświęcał życie, nie jest ważne, a nawet więcej, jest niezgodne z wolą Boga.
Święty Paweł „dowiedział się ”. Ale tej wiedzy nigdy nie zachował dla siebie.
Dziś rozważamy treść jego listów, które porażają swoją głębią miłości do Chrystusa. Gorliwością w ewangelizacji.
Dlatego też zaznacza w liście do Tymoteusza piszę, byś wiedział…
Wiedzieć. Od tego zaczyna się zmiana serca. Amen.
B.P.