Komentarze do Słowa 

(Mt 19, 27-29)
Piotr rzekł do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?»
Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście szczepów Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne posiądzie na własność».

KOMENTARZ:

…cóż więc otrzymamy?
To pytanie, które potrafi zabić każde powołanie. Czasami musi upłynąć bardzo wiele czasu, aby człowiek pojął, że to nie jest podstawowe pytanie w życiu.
Najważniejsze pytanie dotyczy miłości. Czy będę kochać?
Amen.
B.P.

(Mt 10, 1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

KOMENTARZ:

…do owiec, które poginęły z domu…
O. Krzysztof Wons w swoim komentarzu do dzisiejszego Słowa rozwija ten wątek. Pyta o nas samych, czy ciągle jesteśmy w Chrystusie? Pyta, czy ci których dał nam Pan, nasi najbliżsi są przy Chrystusie? Bywa, że wyjście do owiec, które poginęły z domu trzeba zacząć od najbliższego otoczenia.
I to może być trudniejsze, niż pójście do ludzi nieznanych.
SNJ: Środa XIV tygodnia zwykłego, rok II (1411)
Amen.

(Mt 9, 32-38)
Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!»
Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».
Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».

KOMENTARZ:

Proście… żeby wyprawił robotników…
Czy łatwo jest zachęcić człowieka do czynienia dobra?
Świat oferuje tysiące a może setki tysięcy możliwości czynienia dobra. Jednak czy oferta świata jest zawsze dobra?
Autentyczna praca w winnicy Pana ma niewiele wspólnego z ofertą świata. W winnicy Pana trzeba nauczyć się pokory i bezinteresowności. Cech świadczących o prawdziwym człowieczeństwie. Tego świat nie oczekuje.
Człowiek ma wybór w czynieniu dobra. Obyśmy potrafili wybierać dobrze i być dobrymi robotnikami.
Amen.
B.P.

(Mt 9, 18-26)
Gdy Jezus mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając Mu pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.
Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Mówiła bowiem sobie: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa».
Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.
Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

KOMENTARZ:

…tłum zgiełkliwy… wyśmiewali Go.
Czy i dziś tak nie jest? A gdybyśmy pozwolili sobie na wiarę w Chrystusa w naszym życiu…jak wiele dobra mógłby On zdziałać?
Być może zaprzepaściliśmy wiele okazji do cudów w naszym życiu.
A Chrystus czeka, z cierpliwością, jakiej nawet sobie nie wyobrażamy.
Amen.
B.P.

(Am 8, 4-6. 9-12)
Słuchajcie tego wy, którzy gnębicie ubogiego, a bezrolnego pozostawiacie bez pracy, którzy mówicie: «Kiedyż minie nów księżyca, byśmy mogli sprzedawać zboże, i kiedy szabat, byśmy mogli otworzyć spichlerz? A będziemy zmniejszać efę, powiększać sykl i wagę podstępnie fałszować. Będziemy kupować biednego za srebro, a ubogiego za parę sandałów, i plewy pszeniczne będziemy sprzedawać».
«Owego dnia – mówi Pan Bóg – zajdzie słońce w południe i w jasny dzień zaciemnię ziemię. Zamienię święta wasze w żałobę, a wszystkie wasze pieśni w lamentacje; nałożę na wszystkie biodra wory, a wszystkie głowy ogolę i uczynię żałobę jak po jedynaku, a dni ostatnie jakby dniem goryczy.
Oto nadejdą dni – mówi Pan Bóg – gdy ześlę głód na ziemię, nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich. Wtedy błąkać się będą od morza do morza, z północy na wschód będą krążyli, by znaleźć słowo Pańskie, lecz go nie znajdą».

KOMENTARZ:

…głód słuchania słów Pańskich.
Łaską jest słyszeć Słowo Pańskie, słyszeć i usłyszeć.
Głód duchowy, jest takim samym głodem, jak głód fizyczny. I jeden i drugi ma za cel utrzymanie człowieka przy życiu.
I choć wielu o tym zapomina, warto jest się modlić o słyszenie Słowa.
Amen.
B.P.

(Mt 9, 1-8)
Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. A oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Ufaj, synu! Odpuszczone są ci twoje grzechy».
Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni.
A Jezus, znając ich myśli, rzekł: «Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem łatwiej jest powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy też powiedzieć: „Wstań i chodź!” Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do paralityka: «Wstań, weź swoje łoże i idź do swego domu!»
On wstał i poszedł do domu.
A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

KOMENTARZ:

…do swego miasta (…) do swego domu.
Moje miejsce życia. Moje miasto, mój dom. Moje. Duchowo i fizycznie. Miejsce przebywania. Ale to też oznacza ludzi przypisanych do tego domu i miejsca.
Kochajmy tych, których dał nam Bóg. Dbajmy o tych których dał nam Bóg.
Amen.

(J 20, 24-29)
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».

KOMENTARZ:

Tomasz, jeden z…
Tomasz, znany ze swojej racjonalności i przed wszystkim nie bojący się pytać, nie bojący się ujawniać swego niedowiarstwa.
Oczywiście można mówić: jak on mógł być takim niedowiarkiem, przecież przebywał w obecności Jezusa przez kilka lat, widział bardzo wiele cudów.
I to jest też prawda. Ale Jezus pozwala nam być słabymi i szukającymi Jego oblicza.
Amen.
B.P.

(Mt 8, 23-27)
Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie.
A oto zerwała się wielka burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!»
A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, ludzie małej wiary?» Potem, powstawszy, zgromił wichry i jezioro, i nastała głęboka cisza.
A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?»

KOMENTARZ:

Kimże On jest…
Wiara nie jest anonimowa. Ani wierzący nie jest anonimowy, ani Ten w Którego wierzymy nie jest anonimowy. Warto to sobie uświadomić głęboko w sercu. I warto wiedzieć kim jestem ja. Kim jest Ten w którego wierzę.
Jeśli tego nie wiemy, to w co wierzymy i jak wierzymy?
Uczniowie słuszne zadawali pytanie.Zawsze jest warto pytać.
Amen.
B.P.

(Mt 8, 18-22)
Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. A przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».
Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory, a ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».
Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca».
Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»

KOMENTARZ:

.kazał odpłynąć na drugą stronę.
Niezależność myślenia Chrystusa jest oszałamiająca. Zamiast być z rzeszą ludzi, która przyszła do Niego – odpływa.
Bywa tak w życiu, że trzeba podejmować decyzje niepopularne, decyzje, które nie spadają się większości, a może nawet będą wzbudzać sprzeciw.
Jednak najważniejsze, aby człowiek był zgodny z własnym sercem, w którym mieszka Bóg.
Amen.
B.P.

(Mt 8, 1-4)
Gdy Jezus zszedł z góry, postępowały za Nim wielkie tłumy. A oto podszedł trędowaty i upadł przed Nim, mówiąc: «Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić». Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł: «Chcę, bądź oczyszczony!» I natychmiast został oczyszczony z trądu.
Jezus powiedział do niego: «Uważaj, nie mów o tym nikomu, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».

KOMENTARZ:

A oto podszedł…
W podejściu do Jezusa przeszkodą nie są tłumy. Przeszkodą może być brak odwagi, a tego na pewno nie zabrakło trędowatemu.
Tak więc bądźmy odważni, bądźmy wytrwali i pełni nadziei na prawdziwe życie.
Człowiek ma zawsze czas na to, aby zawrócić ze złej drogi i wrócić do Chrystusa.
Amen.
B.P.