Komentarze do Słowa 

(J 1, 1-18)
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

KOMENTARZ:

Na początku było Słowo…
Bywają ludzie, którzy próbują pojąć Słowo rozumiem.  I bywają zawiedzeni.
Bywają ludzie, którzy próbują pojąć Słowo odnosząc się do dziejów świata. I bywają zawiedzeni.
Bywają ludzie, którzy próbują pojąć Słowo jak słowa, zbiór liter. I bywają zawiedzeni.
Nie jest najważniejsze rozumienie Słowa, ponieważ ono przechodzi nad naszym intelektem i trafia prosto do serca, jeśli tylko serce tego pragnie. Tak więc nie martw się jeśli nic nie rozumiesz, bo twoje serce pojmuje, czuje i pragnie. 
Jak ?
Tego nikt nie wie, tylko Bóg.
Tak więc na początku było Słowo… zacznijmy od Słowa.
Amen. BP.

(Łk 2, 36-40)
Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

KOMENTARZ:

…służąc Bogu…
Prorokini Anna to nie była osoba, która straciła kontakt z rzeczywistością i jedyne co jej pozostało, to służyć w świątyni. 
Aby rozpoznać Jezusa, poznać czas nawiedzenia, trzeba być człowiekiem młodego i zdrowego serca duchowego.  
A to jest niezależne od wieku i zawsze jest łaską Pana oraz pragnieniem  człowieka.
Amen. BP. 

(J 20, 2-8)

Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

KOMENTARZ:

... ujrzał i uwierzył...

Bóg codziennie daje człowiekowi znaki swojej obecności.
To od człowieka zależy czy je dostrzeże.
Codzienny pęd sprawia, że może nie zwracać uwagi na znaki, które Bóg mu daje.
Często są one niemal niezauważalne, a i człowiekowi brak dostatecznej wiary.
Panie spraw, byśmy dostrzegali Twoje znaki i wierzyli.
Amen.

(Ml 3, 1-4. 23-24)

Tak mówi Pan Bóg: «Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwie. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat.
Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. I skłoni on serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi klątwą».

KOMENTARZ:

…potem nagle przybędzie … Pan…
Przybędzie nie tak jak wszyscy sobie wyobrażali, nie tak jak oczekiwali i nie tak jak pragnęli. Przybędzie oczekiwany, a jednak niespodziewany. Przybędzie Umiłowany, a jednak zostanie odrzucony. Przybędzie dziecko nie zaś wojownik w zbroi. Przybędzie miłosierdzie nie zaś prawo.
Wszystko będzie inaczej niż myślmy myśleli.
I to jest piękne.
Amen. BP.

(Łk 1, 26-38)
Maryja pocznie i porodzi Syna
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej anioł, rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem....

KOMENTARZ:

….nie bój się …
Wydawać by się mogło, że główną bohaterką Ewangelii jest Maryja. Ale jest nim sam Bóg, który realizuje swój plan. 
Bóg ma plan na każdego z nas i to od człowieka zależy, czy go przyjmie. Czasem w gąszczu ziemskich spraw go nie zauważamy. Zatrzymanie i refleksja mogą pomóc go odnaleźć. Pomoże w tym pokora i głęboka wiara.
Amen.

(Łk 1, 5-25)
Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach.
Kiedy Zachariasz według wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł w udziale los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie ofiary kadzenia.
Wtedy ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego.

KOMENTARZ:

…ukazał mu się anioł Pański…
Anioł zwiastujący nowinę. Anioł posłany przez Pana.
Czy chcielibyśmy spotkać Anioła?
Pan Bóg wchodzi w życie człowieka na różne sposoby, ale żaden z tych sposobów nie jest inwazyjny. Każdy z nich jest dobry i służy dobru człowieka.
Wypatrujmy Aniołów.
Amen. BP.
https://cfd.sds.pl/aktualnosc/2146,snj-19-grudnia-1573

(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak.
Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy: Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

KOMENTARZ:

Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym…
Pięknie powiedziane: Józef był człowiekiem sprawiedliwym. Kto by nie chciał , aby tak o nim mówiono? Aby tak o nas mówił Bóg?  
Żyjmy tak, aby to było możliwe.
Amen. BP.
https://cfd.sds.pl/aktualnosc/2145,snj-18-grudnia-1572

(Rdz 49, 1a. 2. 8-10)
Jakub przywołał swoich synów i powiedział do nich: «Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, ojca waszego! Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon!
Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew się czai, gotuje do skoku, do lwicy podobny, któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród jego kolan, aż przyjdzie Ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów!».

KOMENTARZ:

...przyjdzie Ten, do którego … należy…
Czy lubimy myśleć, że należymy do Boga?  
Co znajdujemy pod tym słowem? Radość czy obawę?
Bóg jest Jedynym, do Którego należność jest największym skarbem, jaki można sobie wyobrazić. 
I to jest piękne bardziej, niż możemy sobie wyobrazić.
Amen. BP. 

(Mt 21, 23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: «Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?».
Jezus im odpowiedział: «Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?».
Oni zastanawiali się między sobą: «Jeśli powiemy: „z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?”. A jeśli powiemy: „od ludzi”, to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka».
Odpowiedzieli więc Jezusowi: «Nie wiemy». On również im odpowiedział: «Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».

KOMENTARZ:

…zadam wam jedno pytanie…
Jak odpowiadamy na pytania?  Jak często nasza odpowiedź jest niezgodna z naszymi intencjami? Jak często jedno myślimy a drugie mówimy?  
Faryzeusze odpowiadają na pytanie Jezusa, i jest to kłamstwo, ale tak naprawdę ich odpowiedź jest prawdą. Oni nie wiedzą, chociaż myślą, ze wiedzą.
Pytania Boga do nas są zawsze pytaniami o prawdę. Jeśli potrafimy pogodzić to co czynimy z naszymi intencjami, stanąć w prawdze– wejdziemy w dialog z Chrystusem.
Amen. BP. 

(Mt 11, 16-19)
Jezus powiedział do tłumów: «Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przesiadujących na rynku dzieci, które głośno przymawiają swym rówieśnikom: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wy nie zawodziliście”. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: „Zły duch go opętał”. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: „Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników”.
A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny».

KOMENTARZ:

…. mądrość usprawiedliwiona jest przez swoje czyny…
Bóg daje nam znaki,
To od nas zależy jak je przyjmiemy,
Nie należy jednak Bogu dyktować warunków w tej kwestii,
Tylko przyjmować z pokorą to co otrzymujemy,
Aby odkryć obecność Boga,
Trzeba wyjść poza swoje "ja"
I przyjąć warunki jakie już sam ustalił,
Tylko tak osiągniemy Boże Królestwo.
Amen.