Komentarze do Słowa 

(Łk 9, 51-56)
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

KOMENTARZ:

Panie, czy chcesz, byśmy…
Trzeba jasno powiedzieć, że Bóg nie pragnie zemsty.
W żadnej postaci. I żadnych okolicznościach.
Zobaczmy co robi Jezus. Odchodzi. Cicho i pokornie.
Amen.
B.P.

(Łk 9, 46-50)
Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając tę myśl w ich sercach, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki».
Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami».

KOMENTARZ:

Uczniom Jezusa przyszła myśl…
Warto czasami się zastanowić nad wartością naszych myśli. I nie w kontekście tego, ile pieniędzy otrzymamy za ich publikację. Ale w kontekście tego na ile się one przyczyniają do zbawienia własnego i zbawienia innych ludzi, których Pan postawił nam na drodze.
Warto jest też wsłuchać się w komentarz ks. Krzysztofa Wonsa do dzisiejszego Słowa.
SNJ: św. Hieronima, prezb., dK (wo) (1493)

(Łk 9, 18-22)
Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

KOMENTARZ:

…modlił się na osobności…
Osobność oznacza ciszę.
Warto jest docenić wartość modlitwy w ciszy, kiedy ilość rzeczy, które mogą odwrócić naszą uwagę jest mniejsza, kiedy nie potrzebujemy nic mówić.
Tylko po prostu być w obecności Boga.
Amen.
B.P.

(Łk 9, 7-9)
Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał.
A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.

KOMENTARZ:

…starał się Go zobaczyć…
Jakie są intencje naszego działania? Bywa, że nie ma się czym pochwalić. Bywa, że interes własny mniej lub bardziej ukryty i tak w końcu staje się jawny.
I dla człowieka i dla ludzi wokół. Bóg zaś od początku zna serce człowieka.
Wobec czego szukajmy w sobie dobrych intencji, szukajmy prawdziwej bezinteresowności podejmując działania na rzecz innych ludzi.
I będzie pięknie. Kiedy spotkamy Pana, potoczy się rozmowa.
Amen.
B.P.

(Prz 30, 7-9)
Proszę Cię o dwie rzeczy, nie odmawiaj mi, nim umrę: Fałsz i kłamstwo oddal ode mnie, nie dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym, bym syty, nie stał się niewierny i nie rzekł: «A któż to jest Pan?» lub z biedy nie zaczął kraść i nie targnął się na imię mego Boga.

KOMENTARZ:

Proszę Cię o dwie rzeczy…
I już nic nie można dodać do tych próśb, bo dotykają istoty życia.
Amen.
B.P.

(Łk 8, 19-21)
Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu.
Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą».
Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je».

KOMENTARZ:

…z powodu tłumu…
Chrystus był tym, Który doceniał tłum. Dla nich była to być może rzesza ludzi, których przygnała ciekawość.
Ale Jezus w tym tłumie widział indywidualnie ludzi. Nie była to dla Niego anonimowa masa, ale dzieci Boga.
Każdy z tych ludzi.
Czy my tak potrafimy spojrzeć na tłum?
Czy potrafimy dostrzec wartość drugiego człowieka?
Amen.
B.P.

(Łk 8, 16-18)
Jezus powiedział do tłumów:
«Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz umieszcza na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło.
Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą nawet to, co mu się wydaje, że ma».

KOMENTARZ:

Uważajcie więc, jak słuchacie.
To jest pouczeni, które ma znaczenie nie tylko w życiu duchowym. Uważne słuchanie jest podstawą relacji z Bogiem i człowiekiem.
Nie można udawać, że się słucha i słyszy ponieważ wcześniej czy później, wyjdzie na jaw to oszustwo.
Bóg jest łaskawy i pełen miłosierdzia, to trzeba w pierwszej kolejności usłyszeć.
Amen.
B.P.

Łk 8, 1-3)
Jezus wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób, Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, rządcy Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały, udzielając ze swego mienia.

KOMENTARZ:

…usługiwały…
Prawdziwa służba ma zawsze w sobie element pewnego dobrowolnego poświęcenia. Jeżeli tego elementu nie ma, nie można mówić o swoim powołaniu w kontekście służby.
Czasami też warto się zastanowić na ile my służymy, a na ile inni służą nam.
Na ile jesteśmy w stanie zauważyć poświęcenie innych.
Chrystus zauważa wszystko.
Amen.
B.P.

(Łk 7, 36-50)
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u Jego stóp, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego stopy i włosami swej głowy je wycierała. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.

KOMENTARZ:

dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza...
Proces nawrócenia nie polega na działaniach teoretycznych.
Nie polega na obietnicach składanych sobie, składanych innym ludziom i składanych Bogu.
Nie polega na tym, że w pewnym momenie uznaję, że już jestem lepszym człowiekiem.
Nawrócenie ma zauważalny wymiar zewnętrzny.
Bywa, że jest to naprawa krzywd.
Bywa, że jest to prośba o wybaczenie.
Bywa, że są to szczere przeprosiny.
Kobieta grzeszna zaczęła od błagania o wybaczenie Boga.
Amen.
B.P.

(Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».
Lecz On im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

KOMENTARZ:

…powinienem być w…
Młody Jezus doskonale wiedział, gdzie powinien być.
A my? Czy wiemy gdzie powinniśmy być?
Świat, codzienność ustawicznie odciągają nas od Chrystusa. Człowiek, który chce być przy Bogu musi pokonywać przeciwności świata.
Ale nagroda za wierność będzie wielka.
Amen.
B.P.