Komentarze do Słowa 

(Mt 25, 1-13)
Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść:
«Podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w swoich naczyniach. Gdy się pan młody opóźniał, senność ogarnęła wszystkie i posnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!” Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”.
Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. Nadchodzą w końcu i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam!” Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was”.
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny».

KOMENTARZ:

…nie wzięły…

Wszystkie szły razem, ale tylko połowa podjęła trud zabrania ze sobą zapasu oliwy. Można rzec, że statystycznie tylko 50% było mądrych. A reszta? Czym jest mądrość?  Ktoś powiedział, że to rzetelność w życiu. Zapewne. Jednak trzeba uważać, aby nie mylić inteligencji z mądrością. Wszystkie panny były inteligentne, ale tylko połowa była mądrych.

Panie strzeż naszych myśli.

Amen. 

(Jr 31, 31-34)

Pan mówi: «Oto nadchodzą dni, kiedy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. Nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich władcą, mówi Pan.
Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercach. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem.
I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, mówiąc jeden do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał».

KOMENTARZ:

…o grzechach ich nie będę już wspominał…

Czy to nie jest cudowne być uwolnionym od grzechu? Czy tonie nadzwyczajne kiedy grzech nie jest wspominany?

Bóg to nie tylko potrafi, ale  i czyni.

Amen.

B.P.

(Mt 15, 21-28)

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

KOMENTARZ:

Jezus podążył w okolice Tyru i Sydonu.

Bóg wychodzi na peryferia. Do odrzuconych, samotnych i pozostawionych przez innych.

Czy my lubimy peryferia? Czy chcemy mieć z nimi styczność?

A właśnie stamtąd przychodzi wiara, która wzbudza podziw samego Chrystusa.

Wiara bezwarunkowa, pełna pokory i oddania. Prawdziwa.

Nie ma się co dziwić, że Bóg tam wychodzi.

Amen.

B.P. 

(2 P. 1, 16-19)
Najmilsi: Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym sobie upodobałem». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, i dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.

KOMENTARZ:

I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba…

Być świadkiem i nie bać się świadczyć, za tym co się widziało i słyszało. Święty Piotr przeszedł długą i trudną drogę, zanim mógł wypowiedzieć te Słowa. 

Każdy z nas dojrzewa do bycia uczniem i do bycia człowiekiem. Amen.

B.P.

(Mt 14, 13-21)
Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!»
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

KOMENTARZ:

…poszły za Nim pieszo…

Pielgrzymowanie za Jezusem, podążanie duchowe, fizyczne. 

Warto, aby to nie był zryw podyktowany wyłącznie okolicznościami życia, tylko pragnienie serca, aby być w drodze za Jezusem.

Amen.

B.P.

(Mt 13, 54-58)
Jezus, przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali:
«Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc u Niego to wszystko?» I powątpiewali o Nim.
A Jezus rzekł do nich: «Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony». I niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa.

KOMENTARZ:

...jest On synem cieśli...

Łatwo jest kogoś przyporządkować do określonej kategorii, pozycji. Łatwo jest komuś przykleić łatkę takiego a takiego człowieka. Łatwo.

Tylko ile to ma wspólnego z rzeczywistością?

Mieszkańcy Nazaretu boleśnie poczuli, w jakim byli błędzie.

Warto takich błędów unikać.

Amen.

B.P.

(Mt 13, 47-53)

Jezus powiedział do tłumów:
«Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.

KOMENTARZ:

…stał się uczniem… ze swego skarbca wydobywa…

Kto stał się uczniem Pana, wydobywa ze swojego skarbca tj. serca skarby … 

To jest radość uczniów już na tym świecie. Mogą wydobywać z serca skarby i dawać potrzebującym.

Amen.

B.P. 

(Mt 13, 44-46)

Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.
Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją».

KOMENTARZ:

…poszukującego pięknych pereł.

Czy ktoś nie chciałby być kupcem poszukującym pięknych pereł, nie byle jakich, ale właśnie pięknych pereł?

Królestwo Boże jest drogocenną perłą, której wartość bardzo trudno jest pojąć na tym świecie.

Warto wierzyć na Słowo Chrystusowi – to drogocenna perła, której warto poszukiwać.

Amen.

B.P. 

(Jr 14, 17-22)

Oczy moje wylewają łzy dzień i noc bez przerwy, bo wielki upadek dotknie Dziewicę, Córę mojego ludu, klęska bardzo wielka. Gdy wyjdę na pole – oto pobici mieczem! Jeśli pójdę do miasta – oto męki głodu! Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju, nic nie rozumiejąc.
Czy nieodwołalnie odrzuciłeś Judę albo, czy odczuwasz wstręt do Syjonu? Dlaczego nas dotknąłeś klęską, a nie ma dla nas uleczenia? Spodziewaliśmy się pokoju, ale nie ma nic dobrego; czasu uleczenia – a tu przerażenie!
Uznajemy, Panie, naszą niegodziwość, przewrotność naszych przodków, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Nie odrzucaj nas przez wzgląd na Twoje imię, odczci nie odsądzaj tronu Twojej chwały! Pamiętaj, nie zrywaj przymierza z nami!
Czy są wśród bożków pogańskich tacy, którzy by zesłali deszcz? Czy może niebo zsyła krople deszczu? Czy raczej nie Ty, Panie, nasz Boże? W Tobie pokładamy nadzieję, bo Ty uczyniłeś to wszystko.

KOMENTARZ:

Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju, nic nie rozumiejąc.

Gdyby spojrzeć na nasze dzisiejsze czasy, oczyma wiary, w kontekście dziesięciu przykazań, to może się zdarzyć, że przestajemy pojmować  ten świat. 

I pytamy w sercu, co będzie dalej?

W najtrudniejszych momentach trzeba pamiętać, że Bóg zwyciężył zło. I nic tego nie zmieni.

Amen.

B.P.

(J 11, 19-27)

Wielu Żydów przybyło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po utracie brata. Kiedy Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». 
Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie».
Marta Mu odrzekła: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym».
Powiedział do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?».
Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, SynBoży, który miał przyjść na świat».

KOMENTARZ:

Ja wciąż wierzę…

Bywa, że jedyną odpowiedzią wobec sytuacji, które nas spotykają jest odpowiedź Marty.

Ja wciąż wierzę Tobie, Chryste.

I jest to jedyna odpowiedź, która może dać ulgę i być faktyczną odpowiedzią.

Nie bójmy się oddawać Bogu, tego co trudne. On poradzi wszystkiemu.

Amen.

B.P.