Komentarze do Słowa 

(Łk 6, 12-19)
Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga.
Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i brata jego, Andrzeja, Jakuba, Jana, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Szymona z przydomkiem Gorliwy, Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia.
A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

KOMENTARZ:

…znaleźć uzdrowienie…
”Obyśmy dziś słuchali głosu Umiłowanego!
Nie zatwardzajcie serc waszych,
jak za dawnych dni,
abyście nie byli oddzieleni od Miłości.
Nie bądźcie jak ci, którzy słuchają głosu Ducha,
ale na Niego nie zważają,
bo myślą, że są ponad Nauczycielem.
Życie jest tylko oddechem
w wiecznym tańcu,
darem, który należy celebrować z ufnością,
Okazją do wzrostu w Duchu i prawdzie.”
Fragment Psalmu 95, poetycki przekład Nan Merrill.

(Łk 6, 6-11)
W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go.
On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął.
Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?»
I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa.
Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.

KOMENTARZ:

wpadli w szał…
Warto jest zastanowić się nad swoją reakcją na Słowo. Jak reaguję na Słowo, które słyszę?
Czy może tak długo szukam Słowa, aż znajdę takie, które jest zgodne z moimi oczekiwaniami?
Czy jestem w stanie przyjąć bez dyskusji, to co do mnie mówi Bóg?
Moja relacja ze Słowem, jaka jest? Czy jest?
Amen.
B.P.

(Łk 5, 33-39)
Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa:
«Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją».
A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli».
Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego.
Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

KOMENTARZ:

…nakłonić …do postu…
Czy można kogoś nakłonić do postu? Nie do diety tylko do postu?
Podjęcie postu to manifestacja tego kim jestem i do Kogo należę. To manifestacja tego, jakie wartości wyznaje i tego, że szukam nawrócenia.
Post to czas błogosławiony i dla ducha i dla ciała.
Amen.
B.P.

(Łk 5, 1-11)
Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.
Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.
Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona.
A Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

KOMENTARZ:

rybacy zaś wyszli z nich…
Rybak, który opuszcza swoją łódź, jest zawsze smutnym widokiem. Ale co się dzieje? Chrystus wchodzi na to miejsce, wchodzi i naucza.
Bóg nie pozostawia pustym miejsca opuszczonego przez człowieka. I czyni cuda, które są dla człowieka niewyobrażalne.
A człowiek? Bóg daje nam czas na powroty.
Ale trzeba zrobić to, co zrobił Szymon. Przyznać w sercu, że jestem człowiekiem grzesznym.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 38-44)
Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona.
I prosili Go za nią.
On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im.
O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.
Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem.
Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich.
Lecz On rzekł do nich: «Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany».
I głosił słowo w synagogach Judei.

KOMENTARZ:

…opuściła ją…
Człowiek nie jest silny własną siłą wobec przeciwności losu.
Siła człowieka wynika z relacji z Panem Bogiem, który w najtrudniejszych momentach działa za człowieka.
Tak więc, może się okazać, że nieprzyjaciele człowieka walczą z Bogiem, tak jak to rzekł Gamaliel w Dziejach Apostolskich:
Więc i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem. Dz 5, 38-39.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 31-37)
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy.
A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.
Wprawiło to wszystkich w zdumienie, i mówili między sobą: «Cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą».
I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

KOMENTARZ:

Cóż to za słowo…
Doświadczenie Słowa żywego. Takiego po którym jesteś w stanie wstać i pójść tam, gdzie rzekło Słowo. Czy doświadczyłeś człowieku czegoś takiego?
Jeśli tak, to wiesz o czym mówię.
Jeśli nie, to wiele jeszcze przed tobą do odkrycia i poznania.
Słowo Boga czeka na człowieka. Kraina mlekiem i miodem płynąca.
Amen.
B.P.

(Łk 4, 16-20)
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.

KOMENTARZ:

…a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Człowiek podaje Słowo…Słowu do czytania. Czy może być ktoś bardziej odpowiedni do Jego komentowania?
…a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
I tylko od człowieka, od jego wolnej woli, zależy co zrobi z tak usłyszanym Słowem. Może je przyjąć lub odrzucić.
Szacunek Boga do człowieka i jego wolnej woli jest tak wielki, że pozwala człowiekowi na odrzucenie Siebie.
Prośmy, abyśmy zawsze mieli oczy utkwione w Nim.
Amen.
B.P.

(Jr 1, 17-19)
Pan skierował do mnie następujące słowa:
«Przepasz biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi.
A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi.
Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą – mówi Pan – by cię ochraniać».

KOMENTARZ:

Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą…
Pomyśl sobie człowieku, że to jest Słowo Boga dla Ciebie na dziś.
Amen.
B.P.

(Mt 23, 27-32)
Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!»

KOMENTARZ:

Biada wam…
Pierwsza myśl może być taka, że te Słowa mnie nie dotyczą. Można się łudzić długo i wytrwale. Niestety prawda jest taka, że dotyczą każdego człowieka.
Pytanie tylko w jakim stopniu? Czy jeszcze stać nas na refleksję nad własnym życiem, czy już nie? Czy potrafimy przeprosić, czy już nie?
Amen.
B.P.

(Mt 23, 23-26)
Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz zaniedbaliście to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie zaniedbywać. Ślepi przewodnicy, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda!
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta».

KOMENTARZ:

Biada wam…
Przejmująco mówi Bóg w księdze Ezechiela:
Powiedz im: Na moje życie! - wyrocznia Pana Boga. Ja nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby występny zawrócił ze swej drogi i żył. Zawróćcie, zawróćcie z waszych złych dróg! Czemuż to chcecie zginąć, domu Izraela? Ez 33,11.
Jeżeli ktoś w życiu chociaż raz nie pomyśli o tym, czy nie jest obłudnikiem-to oszukuje samego siebie.
Ale Bóg jest cierpliwy, cierpliwością o jakiej nie mamy pojęcia. Amen.
B.P.