Komentarze do Słowa 

(Łk 12, 35-38)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».

KOMENTARZ:

z uczty weselnej powróci…
Czym jest uczta weselna? Dlaczego uczta weselna?
Warto na to spojrzeć głębiej.
Piękny komentarz do dzisiejszego czytania, przygotowany przez ks. Jacka Nowaka SDS, został zamieszczony na stronie Centrum Formacji Duchowej w Krakowie.
SNJ: św. Jana Pawła II, papieża (wo) (1514)

(Łk 12, 13-21)
Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».
Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»
Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».
I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”
Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».

KOMENTARZ:

…bogaty u Boga (?)
Czy jestem bogaty u Boga ? Czy potrafię odpowiedzieć na to pytanie ?
Bogaty u Boga, to ten który potrafi się dzielić. Czasem, sercem, miłością i chlebem.
Czy chociaż w jednym z tych zakresów – jestem bogaty u Boga?
Bóg podzielił się z człowiekiem wszystkim co ma. I to jest oszałamiające.
Amen.
B.P.

(Łk 10, 1-9)
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».

KOMENTARZ:

…najpierw mówcie: Pokój…
Gdyby udało się w życiu naprawić wszystkie błędy, gdyby udało się przywrócić to, co zostało utracone lub to otrzymać miłość, której nie dostąpiliśmy.
W życiu każdego człowieka znajdują się takie” gdyby”.
A Chrystus mówi: najpierw mówcie: Pokój.
Dotyczy to nie tylko naszych relacji z ludźmi, ale dotyczy również nas samych. Tego, jak sami siebie traktujemy.
Trzeba również sobie powiedzieć, to co mówi Jezus: Pokój.
Tylko pokój jest twórczy.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 47-54)
Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie:
«Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.
Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia.
Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».
Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

KOMENTARZ:

…budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali…
Czasami bywa jeszcze gorzej. Budujemy grobowce prorokom, których sami zamordowaliśmy. Fenomenem jest to, jak bardzo człowiek potrafi wyprzeć z siebie zło, które popełnia, przedstawiając to jako dobro. Choćby człowiek, który jest powołany do ewangelizacji, a faktycznie tą ewangelizację blokuje. Niestety jest to obraz spotykany.
Nie budujmy grobowców prorokom, których sami mordujemy, ponieważ jest to totalna hipokryzja, którą widzi Bóg, którą też widzą ludzie. Nie widzą hipokryci.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 42-46)
Jezus powiedział:
«Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą».
Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie».

KOMENTARZ:

…nakładacie na ludzi ciężary…
Trzeba uważać, aby nie nakładać na innych ludzi ciężarów, przy jednoczesnym zwalnianiu siebie z odpowiedzialności. Niestety to wcale nie jest rzadkie i zdarza się między ludźmi sobie najbliższymi. Chrystus doskonale to widzi i nie boi się głośno powiedzieć prawdy.
Bywa, że jest On jedynym, który powie prawdę.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 37-41)
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.
Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości.
Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».

KOMENTARZ:

…dajcie to, co jest wewnątrz…
Aby dać to co jest wewnątrz innym ludziom, najpierw trzeba to coś wewnątrz mieć. A czym jest to coś?
Wewnątrz siebie nie mamy pieniędzy, nie mamy innych dóbr materialnych, które łatwo wyjąć i dać.
Dać to co jest wewnątrz jest najtrudniejsze.
Ale tak właśnie robił Chrystus, dawał to co miał w Sobie. Amen.
B.P.

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.
Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.
Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

KOMENTARZ:

…powstanie na sądzie… powstaną na sądzie…
Jest w tym pewna nieodwołalność, jest w tym pewien smutek Boga, że człowiek pomimo Jego absolutnie nadzwyczajnych wysiłków, nie chce się nawracać.
Zwleka, oczekując ciągle nowych i nowych znaków.
Szkoda, że codzienność, w której żyjemy, tak bardzo nas pochłania, że nie słyszymy Boga.
A On jest i czeka.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 15-20)
Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.
On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.

KOMENTARZ:

…wystawić na próbę…
Co to znaczy wystawić na próbę?
To znaczy sprawdzić, czy ktoś mówi prawdę. Jednak bywa, że my znamy prawdę, zaś wystawienie na próbę jest tylko po to, aby tej prawdy nie usłyszeć.
Tak było w tym przypadku. Prawda była znana. Ale ludzie jej nie chcieli przyjąć.
A jak jest dziś? Niewiele się zmieniło przez dwa tysiące lat.
Bywa, że chcemy znaku, chcemy potwierdzenia, potem kolejnego potwierdzenia, traktując to jako alibi, aby się nie nawracać, nie prostować dróg.
Szkoda każdego straconego dnia. Warto żyć pełnią życia, jakie dał Bóg.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 5-13)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.
I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».

KOMENTARZ:

Drzwi są już zamknięte…
Jest w tym określeniu pewna nieodwołalność, ale to tylko złudzenie. Każde drzwi mogą być otwarte jeśli tego zapragniemy.
I nie można tracić nadziei, że ten kto je zamknął, zrozumie co zrobił.
Ale nawet jeśli się zdarzy, iż pomyślimy, że straciliśmy nadzieję, to zawsze ma ją Chrystus. Ma ją też za nas.
Amen.
B.P.

(Łk 11, 1-4)
Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».
A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

KOMENTARZ:

…na każdy dzień…
Czy każdy dzień prawdziwie spędzamy w relacji z Bogiem?
Czy nasza modlitwa jest stałą łącznością z Bogiem czy też może koniecznym rytuałem?
Aby modlitwa miała sens, musimy wiedzieć o co się modlimy. Dobrze jest znać znaczenie Słów, które wypowiadamy za Jezusem.
Słabo jest kiedy nasze życie nie ma nic wspólnego ze znaczeniem wypowiadanych Słów.
Amen.
B.P.