Komentarze do Słowa 

(Iz 38, 1-6. 21-22. 7-8)
W owych dniach Ezechiasz zachorował śmiertelnie. Prorok Izajasz, syn Amosa, przyszedł do niego i rzekł mu: «Tak mówi Pan: Rozporządź domem twoim, bo umrzesz – nie będziesz żył». Wtedy Ezechiasz odwrócił się do ściany i modlił się do Pana. A mówił tak: «Ach, Panie, pamiętaj o tym, proszę, że postępowałem wobec Ciebie wiernie i ze szczerym sercem, że czyniłem to, co jest dobre w Twoich oczach». I płakał Ezechiasz bardzo rzewnie.
Wówczas Pan skierował do Izajasza słowo tej treści: «Idź i powiedz Ezechiaszowi: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twego praojca: Słyszałem twoją modlitwę, widziałem twoje łzy. Oto uzdrowię cię. Trzeciego dnia pójdziesz do domu Pańskiego. Oto dodam do dni twego życia piętnaście lat. Wybawię ciebie i to miasto z ręki króla asyryjskiego i roztoczę opiekę nad tym miastem».
Powiedział też Izajasz: «Weźcie placek figowy i przyłóżcie do wrzodu, a król będzie zdrowy!» Ezechiasz zaś rzekł: «Jaki będzie znak tego, że wejdę do domu Pańskiego?» Odpowiedział Izajasz: «Ten ci będzie znak od Pana, że spełni On to, co powiedział: Oto ja cofnę cień wskazówki zegara o dziesięć stopni, po których słońce już zeszło na słonecznym zegarze Achaza». I cofnęło się słońce o dziesięć stopni, po których już zeszło.

KOMENTARZ:

A mówił tak...
Jak my się zachowujemy w trudnych momentach życia?
Jacy jesteśmy?
Czy szanujemy Boga i innych ludzi?
I jak się modlimy ?
Czy możemy o sobie powiedzieć to co mówił król Ezechiasz?
SNJ: Piątek XV tygodnia zwykłego, rok II (1420)

Amen.
B.P.

(Mt 11, 28-30)
Jezus przemówił tymi słowami:
«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

KOMENTARZ:

…uczcie się ode Mnie… znajdziecie ukojenie…
Pytanie zawsze aktualne: czy chcemy się uczy od Jezusa?
Prawda leży w sercu.
Ci którzy uczą się od Chrystusa znajdują ukojenie. W ciszy i pokorze.
To nie są wartości promowane przez świat, dlatego są tak ważne.
Warto też zerknąć do dzisiejszego komentarza o.Krzysztofa Wonsa z CFD w Krakowie😊
SNJ: Czwartek XV tygodnia zwykłego, rok II (1419)
B.P.

(Mt 11, 25-27)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.
Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

KOMENTARZ:

…nie zna…
Poznawanie człowieka wcześniej czy później prowadzi do myśli, że nikt nie jest doskonały,
a wszyscy jesteśmy w drodze do bycia lepszymi.
Poznawanie Boga prowadzi do myśli, że nie ma nikogo doskonalszego i piękniejszego i lepszego.
Poznając Boga człowiek ubogaca siebie.
Ważne jest w życiu z kim przebywamy i kogo poznajemy.
Chrystus jest nadzwyczajnym wzorem tego do czego dążymy.
Amen.
B.P.

(Mt 11, 20-24)
Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których dokonało się najwięcej Jego cudów, że się nie nawróciły.
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, przetrwałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie».

KOMENTARZE:

…dokonało się najwięcej Jego cudów…
Czym są dla nas cuda? Czy potrafimy dostrzec cuda? Jak na nie reagujemy?
Cuda to nie są sztuczki Pana Boga. T
o łaska, która ma nam pomóc w nawróceniu.
Każdy z cudów Jezusa ma głębokie znaczenie właśnie w kontekście nawrócenia.
Jest jak ręka wyciągnięta przez Boga do człowieka.
Warto o tym pamiętać w naszej codzienności, kiedy serce potrafi stać się nieczułe na łaski Pana.
Amen.
B.P.

(Iz 1, 10-17)
Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!
«Co Mi po mnóstwie waszych ofiar? – mówi Pan. Syt jestem całopalenia kozłów i łoju tłustych cielców. Krew wołów i baranów, i kozłów Mi obrzydła. Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną, kto tego żądał od was, żebyście wydeptywali me dziedzińce?
Zaprzestańcie składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu; święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań. Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem, sprzykrzyło Mi się je znosić! Gdy wyciągniecie ręce, odwrócę od was me oczy. Choć nawet mnożylibyście modlitwy, Ja nie wysłucham. Ręce wasze pełne są krwi.
Obmyjcie się i oczyśćcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobru! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie!»

KOMENTARZ:

Zaprzestańcie…
Człowiek ma tendencje, aby z Boga czynić bożka. Idąc na skróty w życiu duchowym woli składać ofiary niż się nawrócić i żyć w relacji z Bogiem – opartej na prawdzie.
Tak było w czasach Proroka Izajasza i tak jest dziś.
Trzeba pamiętać, że Bóg zawsze widzi prawdę, nawet przykrytą głęboką warstwą pobożności, mniej lub bardziej prawdziwej.
I to jest piękne😊.
Amen.
B.P.

(Mt 10, 16-23)
Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie.
Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was prowadzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.
Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy».

KOMENTARZ:

…uciekajcie do innego.
Trzeba mieć odwagę, aby odejść z miejsc, które chociaż niezmierne ważne, to jednak przebywania w nich nie jest dla nas dobre. Jednak trzeba umieć odróżnić ucieczkę przed złem od ucieczki od odpowiedzialności. Jeśli to pierwsze jest konieczne to drugie jest oszukiwaniem siebie.
Panie strzeż naszych serc.
Amen.
B.P.

(Mt 19, 27-29)
Piotr rzekł do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?»
Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście szczepów Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne posiądzie na własność».

KOMENTARZ:

…cóż więc otrzymamy?
To pytanie, które potrafi zabić każde powołanie. Czasami musi upłynąć bardzo wiele czasu, aby człowiek pojął, że to nie jest podstawowe pytanie w życiu.
Najważniejsze pytanie dotyczy miłości. Czy będę kochać?
Amen.
B.P.

(Mt 10, 1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

KOMENTARZ:

…do owiec, które poginęły z domu…
O. Krzysztof Wons w swoim komentarzu do dzisiejszego Słowa rozwija ten wątek. Pyta o nas samych, czy ciągle jesteśmy w Chrystusie? Pyta, czy ci których dał nam Pan, nasi najbliżsi są przy Chrystusie? Bywa, że wyjście do owiec, które poginęły z domu trzeba zacząć od najbliższego otoczenia.
I to może być trudniejsze, niż pójście do ludzi nieznanych.
SNJ: Środa XIV tygodnia zwykłego, rok II (1411)
Amen.

(Mt 9, 32-38)
Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!»
Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».
Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».

KOMENTARZ:

Proście… żeby wyprawił robotników…
Czy łatwo jest zachęcić człowieka do czynienia dobra?
Świat oferuje tysiące a może setki tysięcy możliwości czynienia dobra. Jednak czy oferta świata jest zawsze dobra?
Autentyczna praca w winnicy Pana ma niewiele wspólnego z ofertą świata. W winnicy Pana trzeba nauczyć się pokory i bezinteresowności. Cech świadczących o prawdziwym człowieczeństwie. Tego świat nie oczekuje.
Człowiek ma wybór w czynieniu dobra. Obyśmy potrafili wybierać dobrze i być dobrymi robotnikami.
Amen.
B.P.

(Mt 9, 18-26)
Gdy Jezus mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając Mu pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.
Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Mówiła bowiem sobie: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa».
Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.
Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go. Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

KOMENTARZ:

…tłum zgiełkliwy… wyśmiewali Go.
Czy i dziś tak nie jest? A gdybyśmy pozwolili sobie na wiarę w Chrystusa w naszym życiu…jak wiele dobra mógłby On zdziałać?
Być może zaprzepaściliśmy wiele okazji do cudów w naszym życiu.
A Chrystus czeka, z cierpliwością, jakiej nawet sobie nie wyobrażamy.
Amen.
B.P.